Gotowe meble zaoszczędzić mogą czas. Jednak jeśli miejsce, w którym ma stanąć sprzęt, wymaga specjalnego podejścia, bezpieczniej jest wykonać element wyposażenia wnętrza na wymiar. Stolarnie przygotowane są na taką ewentualność i wykonają usługę kompleksowo. Począwszy od pomiarów, skończywszy na projekcie i wykonaniu.
W firmie prowadzącej tego typu usługi można dobrać kolor materiału i fakturę powierzchni płyty meblowej. Ważne są też okucia i listwy metalowe.
Kiedy miejsce zostało już wybrane, a nie zawsze jest to oczywista rzecz, można iść dalej. Dzisiejsze projekty dają możliwość stosowania drzwi suwanych, dlatego nawet dość duża szafa zmieści się nawet na przestrzeni bardzo szczupłej. Można wtedy brać pod uwagę wszystkie wąskie przejścia i sufity opadające stromo w dół.
Oto cztery opcje, w jakich może wystąpić w domy szafa zabudowana:
− szafa we wnęce − wtedy tylko przód mebla będzie wykonany z płyty; pozostałe ścianki są pominięte; wnętrze szafy tworzy układ ścian pionowych dzielących przestrzeń na kolumny i poziomych przegród oddzielających półki
− szafa prawo lub lewostronna − oparta o ścianę; przeciwległa ścianka mebla w stosunku do ściany murowanej jest wykonana z płyty wiórowej; reszta jak w poprzednim punkcie
− szafa obustronnie zakończona ściankami meblowymi − plus front; wnętrze jak wyżej.
− szafa narożnikowa − bardzo wymagająca konstrukcja.
Obecnie zabudowę stosuje się od podłogi, aż po sufit. Chyba że projekt aranżacyjny przewiduje inne rozwiązanie dla ściany powyżej mebla. Wysoka zabudowa zapobiega zbieraniu się kurzu ma wierzchu szafy.
Kiedy przejdziemy do pomiarów, należy to wykonać solidnie. Nie wystarczy zmierzyć wysokości pomieszczenia tylko w jednym miejscu. Możemy być zaskoczeni różnicami w odczycie. Natomiast przycięta płyta zasadniczego wymiaru powinna być odrobinę krótsza (1-2 mm). Głębokość − Jeśli jest to szafa na ubrania wiszące najlepiej jest zasugerować się szerokością wieszaka, dodając 10 do 15 centymetrów w zależności od tego, jakie ubiory będą wisieć w szafie. Jeśli będą to kurtki i palta zimowe stosuje się większy wymiar.
Jeżeli front musi mieć zawiasy, trzeba wymierzyć je tak, by nie pokrywały się półkami i innymi elementami wykończenia wnętrza szafy.
W projekcie wewnętrznej zabudowy trzeba wziąć pod uwagę szczegółowo potrzeby, rodzaj i ilość garderoby i innych rzeczy przechowywanych w szafie oraz wielkość rodziny.
− podkoszulki, sterty, bluzy i spodnie nie wymagają wieszania, dlatego można je umieszczać wprost na półkach; każda z wymienionych części garderoby może po złożeniu zajmować powierzchnię trzydzieści na trzydzieści centymetrów; dlatego dla lepszego wykorzystania przestrzeni ten wymiar można przyjąć za modułowy.
− skarpetki, majtki, rękawiczki, szaliki inne tego rodzaju drobne przedmioty wygodniej będzie położyć w pojemnikach; może to być wysuwana szuflada lub kosz; te elementy wyposażenia zajmują odrobinę więcej miejsca ze względu na mechanizmy prowadnic.
− wieszaki najczęściej wieszane są na rurkach wzdłuż lub w poprzek szafy. Dla lepszego wykorzystania przestrzeni wewnętrznej dzieli się wysokość na dwa ciągi rurek w zależności od tego, jak długie ubiory będą przechowywane.
Na początek należy wykonać wstępny szkic. Odręcznie narysowany rysunek można jeszcze skonsultować z domownikami i zmieniać według potrzeb.
Co będzie potrzebne do wykonania szafy w zabudowie ściennej?
− płyty meblowe okleinowane,
− płyta pilśniowa na tyły,
− wkręty do płyty meblowej z gniazdem imbusowym,
− kosze wraz z mechanizmami wysuwnymi,
− prowadnice rolkowe do szuflad,
− kołki montażowe drewniane,
− kołki montażowe plastikowe,
− podpory (kątowniki),
− wkręty zwykłe na wkrętak z krzyżowym bitem,
− rury chromowane,
− uchwyty i łączniki rur,
− mechanizmy drzwi suwanych (górne i dolne),
− zaślepki do główek wkrętów imbusowych,
− uszczelniacze samoprzylepne przeciwko kurzowi,
− lustro na drzwi.
Zestaw narzędzi potrzebnych do zmontowania szafy:
− wkrętarka,
− wiertarka,
− odkurzacz,
− żelazko do montażu okleiny,
− młotek,
− zestaw wierteł,
− komplet bitów do wkrętarki,
− obcego,
− szczypce,
− nożyk tak zwany tapeciak,
− piła do drewna,
− papier ścierny,
− klej do luster,
− klej montażowy,
− ściski stolarskie,
− uchwyty montażowe do płyty.
Co, jak i kiedy, czyli kolejność prac. Przed rozpoczęciem montażu należy przejrzeć wszystkie elementy, czy nie mają uszkodzeń po prefabrykacji. Należy sprawdzić okleinę na obrzeżach. Jej przyklejenie, krawędzie i czy jest przyklejona na właściwych stronach płyty. Następnie sortujemy elementy według kolejności montażu. Wiercenie otworów pod wkręty rozpoczynamy od jednego z narożników. Wąskie, trzydziesto-centymetrowe elementy łączone mogą być na dwa wkręty. Te, które mają pięćdziesiąt i więcej centymetrów montuje się na nie mniej niż trzy punkty mocowania. Montaż półek rozpoczyna się od trasowania poziomych linii na bokach szafy. Idealnie jest, jeśli można podzielić wnętrze na równą ilość przestrzeni. Można wtedy zastosować szablon z cienkiej płyty pilśniowej. Ucięte na wymiar dwa elementy szablonu umieszcza się na dwóch ścianach mebla, a następnie dosuwa do nich półkę. Leży ona wtedy równolegle do podłoża. Można rozpocząć wiercenie. Raz po jedne, raz po drugiej stronie. Przed wierceniem należy się upewnić, że półka lub każdy inny element musi się znaleźć właśnie w tym miejscu. Po wykonaniu otworów już nie będzie odwrotu. Po zamontowaniu półek można rozpocząć trasowanie linii pod mechanizmy przesuwne dla szuflad i koszy. Niektórzy producenci oferują linie produktów systemowych. Ogranicza to potrzebę dopasowywania wymiarów. Wszystkie wymiary są opisane w instrukcji montaży. Należy tylko dokonać wybory co do sposobu wysuwania się szuflady lub kosza. Są mechanizmy pełnego wysuwu lub z wysuwem częściowym. Producenci, by ułatwić projektowanie oznaczają swoje wyroby informacją o nośności. Waga przechowywanych elementów jest opisana w kilogramach.
Rury dla wieszaków trzeba dopasować do wymiaru szafy. Odcina się ja na długość, tak by po obu jej końcach pozostało około 5 milimetrów luzu. Do montażu z każdego końca wsuwa się rozetę mocującą i przytwierdza się całość wkrętami.
